Langzaam groeiden ze door,
werden geknot
en liepen weer uit,
werden geknot en liepen uit.
Mijn opa, zei mijn vader,
heeft deze gepoot,
vlak voor zijn dood.
Hier, een foto. Zie je?
De wilgen op mijn land,
de weidevogels, de grienden,
ik heb ze lief.
Hoe lang nog?
Als een profeet
die het niet meer weet
de bijl erin.
Niet zomaar.
Dat doe je
niet zomaar.
Boer Floor de Jong kapte knotwilgen op zijn eigen land en heeft er spijt van.
Dit gedicht is opgenomen in de dichtbundel Op dik water (Tjò, 2024).
© Jorris Hoste 2022