Balancerend op de stadsrand
tussen Boijmans en Boer Bas
droomde ‘k in mijn doorzonwoning
dat ik in het Hilton was.
Alle bomen op het Hofplein
ruisten zachtjes voor mijn raam
en ik prees mezelf gelukkig
dat ze hier gewoon al staan.
Krimpen aan den IJssel. Een plaats tussen de stad en de polder, misschien een beetje saai, bekend van een brug met files. Als stadsliefhebber heeft het jaren geduurd voordat ik me hier thuis voelde. Inmiddels heb ik de unieke kwaliteiten van deze plek leren waarderen: groen, ruimte, rust en vooral: leuke mensen. Ik mocht dit gedicht voorlezen tijdens de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Krimpen aan den IJssel.
© Jorris Hoste 2023