Interview in het Algemeen Dagblad

Het Algemeen Dagblad plaatste het volgende interview in verband met mijn naderende afscheid als polderdichter van de Krimpenerwaard.

De ‘krimpjes’ van polderdichter Jorris Hoste zorgen voor een glimlach: ‘De kortste dichtvorm die er is’

Krimpen aan den IJssel – Er wordt al zoveel gemopperd, daarom draagt Jorris Hoste liever een positieve bril. De korte ‘krimpjes’ die hij als Polderdichter van de Krimpenerwaard introduceerde, ontlokken niet voor niets vaak een glimlach. Nu zijn termijn afloopt, ziet hij een nieuwe missie: meer straatpoëzie.

Hij leerde zijn eigen omgeving beter kennen en weet meer van het lokale nieuws. In twee jaar polderdichterschap werd Krimpen aan den IJssel meer dan alleen een woonplaats voor Jorris Hoste. “Ik was door mijn werk altijd erg gericht op Rotterdam”, vertelt de architect. “Maar ik heb zoveel mensen ontmoet en plekken ontdekt, dat ik meer binding heb gekregen met mijn eigen omgeving.”

De Krimpenerwaard is Hollands landschap in optima forma. Om de files te ontlopen fietste Hoste op werkdagen al door de polders op zijn speed pedelec, maar met frisse ‘dichtersblik’ is hij er anders naar gaan kijken. Beter ook. En dat zouden wat hem betreft meer mensen moeten doen. “Het is echt een prachtig landschap.”

Achtertuin
De essentie van zijn ‘achtertuin’ wist hij in vier woorden te vatten: ‘knot in my backyard’. Een tekst met kwinkslag, want dat zit nou eenmaal in de aard van het beestje. “Het gaat een beetje richting reclame. Maar een korte tekst blijft gewoon beter hangen dan een lange”, zegt hij. Zijn woorden worden visueel ondersteund door een polderfoto met knotwilg. “Daarmee maak je mensen trots op het gebied waarin ze wonen. Want dat mag best een onsje meer.”

De poëtische ‘reclameslogan’ over de knotwilg bracht hem op een nieuwe dichtvorm: het krimpje. “De naam, bedacht door mijn vrouw, verwijst zowel naar de Krimpenerwaard als naar de omvang van het gedichtje, dat ook nog eens steeds kleiner wordt.” De drie regels gaan van vier naar drie en twee lettergrepen. En daarmee is het krimpje zelfs korter dan een haiku. “Het is de kortste dichtvorm die er is.”

Polderdichter
Een oproep in de lokale krant aan inwoners om zelf krimpjes te maken, leidde tot zoveel inzendingen dat Het Kontakt ze nog steeds afdrukt. “Ik kan natuurlijk polderdichter zijn, maar het is nog leuker als mensen zelf ook met woorden gaan spelen,” vindt Hoste.

De Krimpenaar bedacht niet alleen ludieke lofdichten, maar haakte ook in op de actualiteit, en die was soms rauw. Zo maakte hij op verzoek van de gemeente Krimpenerwaard een gedicht voor de begrafenis van de baby die dood in de rivier bij Krimpen aan de Lek werd gevonden. “Ik vond dat moeilijk, maar ook mooi. Eigenlijk zijn er geen woorden voor zoiets tragisch, maar ik heb in twee dagen tijd toch een gedicht kunnen maken met de slotzin: ‘je bent gezien’. Ik hoop dat het onbekende baby’tje daarmee een plekje heeft gekregen.”

Om meer mensen voor poëzie te interesseren, wil hij de scheidend polderdichter zich gaan inzetten voor meer gedichten in de openbare ruimte. “Met dichtbundels trek je niet meer zielen, je moet zorgen dat mensen letterlijk tegen poëzie aanbotsen.” Als voorzet maakte hij een gedicht voor de Algerakering, op de plek waar nu een vergeelde ‘sticker’ prijkt van een schoonmaakproject dat in 2014 is afgerond. “Ik heb er al veel leuke reacties op gekregen. Nog niet van Rijkswaterstaat nee, maar ik ben ervan overtuigd dat het er van gaat komen.”

Van 28 februari tot 26 april is in De Tuyter in Krimpen aan den IJssel ‘Polderdichters in beeld’ te zien. Kunstenaars hebben daarvoor werken gemaakt bij gedichten van acht polderdichters. De expositie is de opmaat naar de verkiezing van de 9e Polderdichter van de Krimpenerwaard op 3 april.

Bron: Algemeen Dagblad 06-02-25, Yvonne Keunen